Zapraszamy do zapoznania się z ciekawą propozycją trasy, która umożliwia wejście drogą Jordana na Łomnicę i “po drodze” zdobycie Durnego Szczytu.
Tura ta jest dostępna – jak pisze Paryski – dla “ doświadczonych turystów wysokogórskich”. WHP tak opisuje wymagający masyw Durnego: “nawet najłatwiejszymi drogami wymaga właściwie przygotowania i nawet sprzętu taternickiego, gdyż pogorszenie się pogody bardzo utrudnia orientację, a stan bezpieczeństwa i stopień trudności niejednej drogi są też zależne od stanu śniegu, długo zalegającego w niektórych żlebach i u podnóża ścian, przy czym wysoki stan śniegu podnosi ryzyko dla mniej wprawnych i gorzej wyekwipowanych, a niski stan zwiększa trudności skalne niektórych fragmentów dróg”. Komentarz ten świetnie oddaje wysokogórski charakter nie tylko Durnego, ale i całej drogi tu opisanej.
Skomplikowany i urwisty masyw Durnego widziany z górnej części Klimkowego Żlebu. Najniżej wcięta przełęcz to Klimkowa Przełęcz.
Środkowa część Klimkowego Żlebu. W dnie Doliny Małej Zimnej Wody widać Wielki Łomnicki Ogród, a dalej w głębi Hrebieniok.
Widok z Klimkowego Żlebu w kierunku Sławkowskiego Szczytu.
Startujemy z Hrebienioka i podążamy do schroniska Tery’ego (ok. 2-2,5 h). Przy schronisku schodzimy ze szlaku i udajemy się drogą Jordana w kierunku Klimkowego Żlebu. Podążamy okolicami i częściowo samym Klimkowym Żlebem na Klimkową Przełęcz (0+).
Dwójkowa ścianka na Durną Szczerbinkę.
Z Klimkowej Przełeczy wchodzimy przez Durną Szczerbinkę (II) na główny wierzchołek Durnego (2623 m – 2,5 h od schroniska). Pierwszymi zdobywcami Durnego byli Odon Tery i przewodnik Martin Spitzkopf, osiągnęli wierzchołek 8 sierpnia 1877 roku.
Widok z Durnego w kierunku Łomnicy.
Zjazd z Durnej Szczerbinki.
Ze szczytu schodzimy – ze zjazdem przez dwójkową ściankę– z powrotem na Klimkową Przełęcz. Przechodzimy przez Durną Turniczkę, Zębatą Turnię i schodzimy na Wyżnią Poślednią Przełączkę, na którą Żlebem Brauera wychodzi oryginalnie droga Jordana. Dalej idziemy już zgodnie z “Jordanką” i trawersujemy Poślednią Turnię, a nastepnie Małą Poślednią Turniczkę i dochodzimy na Przełączkę pod Łomnicą (po drodze trudności jedynkowe z miejscem dwójkowym oraz kilka klamer i łańcuchów).
Na Przełączce pod Łomnicą.
Pomysł powstania drogi łączącej schroniskoTery’ego z Łomnicą (bez konieczności schodzenia do Wielkiego Łomnickiego Ogrodu) pojawił się już podczas budowy owego schroniska (1899 r.). Pierwszego przejścia całej Jordanki dokonał Karoly Jordan i przewodnik Johann Franz senior 6 lipca 1900 roku. Według Witolda H. Paryskiego droga Jordana jest najtrudniejszą drogą turystyczną w Tatrach.
Trawers do Komina Franza.
Z Przełączki pod Łomnicą podążamy w okolicach ostrza grani po łańcuchach i następnie odbijamy w lewo do spionowanego Komina Franza, w którym obfitość klamer i łańcuchów może zawrócić nam w głowie. W 1901 roku Jordanka została udostępniona i ubezpieczona klamrami.
W Kominie Franza. W tle otoczenie Doliny Kieżmarskiej oraz Tatry Bielskie.
Grań się wypłaszcza, łańcuch się kończy, jeszcze 5 minut i stoimy przy barierkach na szczycie Łomnicy (2632 m – 2,5 h od Durnego). Wierzchołek ten jest drugim co do wysokości w Tatrach, przez długi czas uchodził za najwyższy. Pierwszym znanym z nazwiska człowiekiem na szczycie był szewc z Kieżmarku Jakob Fabri senior, prawdopodobnie w latach 1760-1790. Na szczycie, oprócz baru z wyśmienitą kawą i stacji kolejki linowej, znajduje się stacja meteorologiczna i obserwatorium astronomiczne. Bogata i długa historia Łomnicy – poczynając od poszukiwaczy skarbów i górnictwa wysokogórskiego, poprzez dzieje turystyki, taternictwa i badań naukowych, aż po piśmiennictwo i sztukę – stawia ją pośród najbardziej charakterystycznych szczytów Tatr.
W dolnej części drogi zejściowej na Łomnicką Przełęcz. W dole Łomnicki Staw w otoczeniu obserwatorium astronomicznego i budynku stacji kolejki, w głębi kotlina Spisza.
Zejście rozpoczynamy południowym żlebem, częściowio za pomcą łańcuchów i klamer (0+), a następnie odbijamy w kierunku południowej grani Łomnicy, wzdłuż której schodzimy na Łomnicką Przełęcz i do stacji wyciągu krzesełkowego (2 h ze szczytu Łomnicy). Stąd zjeżdzamy do Łomnickiego Stawu i dalej do Tatrzańskiej Łomnicy.
