Obraz lawiny w kamerze termowizyjnej

Dzięki  kamerze termowizyjnej zamontowanej naprzeciwko stoku w Vallée de la Sionne podczas zejścia lawiny możemy zaobserwować (na załączonym niżej filmie) jak obryw lawiny odsłania wewnętrzne, znacznie cieplejsze warstwy w pokrywie. Widać także to, że te najgłębsze warstwy, które są po krótkim czasie zaangażowane w lawinę są najcieplejszymi ze wszystkich. Poza tym sam pył – lawina, która została uruchomiona i się zsuwa z dużą prędkością ma nieco inny kolor (jest cieplejsza) niż stoki nienaruszone wokół. Zamieszczona z prawej strony skala temperatury pozwala rozczytać jaka jest różnica temperatury między powierzchnią śniegu, a głębszymi warstwami pokrywy. Normą jest, że przy gruncie temperatura jest bliska zera stopni, a sam przykryty grunt może mieć temperaturę nawet dodatnią. Najbardziej typowy (choć w pewnych warunkach może być zaburzony w odniesieniu do niektórych warstw w pokrywie) jest taki układ, że im dalej od gruntu i bliżej powierzchni śniegu tym niższa jest temperatura w pokrywie.  Jeżeli powietrze atmosferyczne jest wyraźnie zimniejsze niż  powietrze zamknięte w niższych warstwach pokrywy, to w pokrywie powstaje duży gradient temperatur. Jeśli takie warunki utrzymują się przez dłuższy okres (np. długi okres ładnej mroźnej pogody) prowadzą one do intensywnej przemiany budującej kryształów śniegu. Efektem tej przemiany jest powstawanie kanciastych form śniegu, których ostateczną formą rozwoju jest szron wgłębny. Tak przeobrażone kryształy tworzą słabą warstwę, która jest najczęstszą powierzchnią poślizgową dla lawin powodowanych przez narciarzy i turystów. Obecności słabej warstwy leżącej w głębi pokrywy nie da się wywnioskować z obserwacji jego powierzchni i jeśli słaba warstwa jest cienka łatwo ją przeoczyć w analizowanym profilu pokrywy. Najłatwiej wykryć ją za pomocą testu (np. testu przedłużonej kolumny), ale ze względu na lokalne zróżnicowanie pokrywy nawet testy nie dają wystaczającej informacji w odniesieniu do konkretnego stoku. Żeby prawidłowo oceniać sytuację niezbedne jest przewidywanie zmian pokrywy w oparciu o obserwację pogody i warunków oraz komunikatów lawinowych w fazie planowania wyjśc w góry – co najmniej kilka dni przed turą lub freerajdem.